|
Dział bibliografii:
|
Teoria literatury
- Zagadnienia przekładu |
|
Rodzaj zapisu:
|
recenzja |
|
Adnotacje:
|
not. |
|
Źródło:
|
Poradnik Językowy, 1999 z. 10 s. 42-43 - szczegóły |
|
Numer zapisu:
|
586120 (IH) |
Dotyczy zapisu:
|
książka w haśle rzeczowym: Pragmatyka przekładu. Przypadki poetyckie, Rozdz. I: Wieloznaczność świata: 1. Wielojęzyczność: 1. Wielojęzyczność języka naturalnego. 2. Interpretacja a intersemiotyczność. Słowo a muzyka - wymiar historyczny związku [z fragmentami wiersza Zbigniewa Herberta "Pana Cogito przygody z muzyką"]. Muzyka a słowo - integralność związku. Intersemiotyczność fugi a polifonia jako zasada ogólna. 2. Wierność przekładu: Polifonicznośc tekstu a jego "prawda". Warstwy dzieła a wierność przekładu. 3. Charakterystyka przykładów i uzasadnienie wyboru. Rozdz. II. Mikołaja Gomółki "Melodie na Psałterz polski" [Jan Kochanowski: Psałterz Dawidowy]: Recepcja "Melodii" a ich waga. Biografia kopozytora. Kontakty z Kochanowskim. Muzyczny intersemiotyczny "przekład" tekstu. Dedykacja i historyczny adresat "Melodii": "Melodie" do śpiewania w domach? "Melodie" w kościele? [z fragmentami tekstu i zapisu nutowego]. Komunikatywność kodu muzycznego a paradoks recepcji dzisiejszej. Rozdz. III. Oda "Do radości" [Fryderyka Schillera śpiewana w czwartej części "IX symfonii Ludviga van Beethovena] - przyszły hymn Europy: Płyta CD źródłem informacji [o hymnie Europy, wyd. Biuro Informacyjne Parlamentu Europejskiego na Niemcy]. Z historii recepcji ody "Do radości" [z fragmentami polskich przekładów]. Schillerowska "radość" a olśnienie Mickiewicza Schillerem. Elizja jako korekta oryginału. Przekład Gałczyńskiego [z fragmentami przekładu]. Wersja śpiewana a wartość meliczna przekładu. Sens i brzmienie jako motywacje niezbędnych odchyleń. Rozdz. IV. Polifoniczność "Fugi" Celana a genus "śmierci" [Paul Celan: Die Todesfuge]: Odmiany wielogłosowości: Wielogłosowość naturalna i konwencjonalna. Wielogłosowość rozmowy i wielogłosowość liryki. Dwa tematy "Fugi [Paula Celana]: My vs. Śmierć: Wielogłosowość składni. Kontrasty właściwe językom naturalnym: Kontrasty struktury scenicznej. Kontrast konotacji semantycznej: barwa. Kontrast gramatyczny: czas vs. aspekt. [1998] - szczegóły |
English version
