|
Dział bibliografii:
|
Literatury obce
- Literatura holenderska
- Hasła szczegółowe (holenderska)
- Hasła osobowe (holenderska) |
|
Rodzaj zapisu:
|
książka o twórcy (przedmiotowa) |
| Hasło osobowe: | Multatuli * - szczegóły
|
| Autor: | Koch Jerzy - szczegóły
|
|
Tytuł:
|
Multatuli (1820-1887) w Polsce. Próba historycznoliterackiej analizy przebiegu recepcji na przełomie XIX i XX wieku
|
| Wydawnictwo: | Wrocław: Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego
|
|
Rok wydania:
|
2000 |
|
Opis fizyczny książki:
|
281 s. |
|
Seria wydawnicza:
|
(Acta Universitatis Wratislaviensis; no 2163. Neerlandica Wratislaviensia, 11) |
|
Adnotacje:
|
Wstęp. Rozdz. I. Cel, metody i charakter pracy [m.in. sylwetka Eduarda Dekkera Douwesa pseud. Multatuli]. Rozdz. II. Literatura niderlandzka w Polsce. Przegląd osiągnięć translatorskich i próba typologizacji stanowisk recepcyjnych. 1. Kontekst historyczno-kulturowy. 2. Informacje o literaturze niderlandzkiej i jej przekładach do I wojny światowej. Rozdz. III. Zagraniczna recepcja twórczości Multatulego: 1. Pierwsze przekłady "Maksa Havelaara". 2. Recepcja francuska. 3. Recepcja niemiecka. Rozdz. IV. Polskie wydawnictwa encyklopedyczne o Multatulim. Rozdz. V. Opracowania dziejów literatury powszechnej o Multatulim w kontekście historii, tradycji i praktyki badań literaturoznawczych w Polsce. 1. Uwagi wstępne. 2. Specyfika rozwoju literaturoznawstwa polskiego oraz znaczenie nauk historycznych w XIX wieku jako przyczyny ograniczonego zainteresowania Multatulim w opracowaniach historycznoliterackich schyłku XIX i początku XX stulecia. 3. Unarodowienie badań literaturoznawczych jako hamulec w tworzeniu syntez historii literatury powszechnej. 4. Tradycja i stan badań nad dziejami historii literatury powszechnej a rozwój pojęcia "literatura powszechna". 5. Wzmianki o Multatulim w kompendiach historii literatury powszechnej do 1914 roku. 6. Opracowania międzywojenne i pozycje wydane po 1945 roku. 7. Podsumowanie. Rozdz. VI. Multatuli w polskiej krytyce literackiej. 1. Polscy krytycy o Multatulim: Ignacy Sęp (Ignacy Bassler, Adolf (Neuwert) Nowaczyński, Julian Marchlewski, Władysław Mourner (Kazimierz Zdziechowski), Bertold Merwin, inni krytycy i recenzenci. Trzy przypadki szczególne: Stanisław Brzozowski, Maria Dąbrowska, janusz Korczak i Odo Bujwid. VII. Charakterystyka przekładów książkowych. 1. Multatuli: Osobistość jego i wybór pism (1901), Wybór pism (1903), Maks Havelaar (1903), Kto z was bez winy...(1907). VIII. Charakterystyka przekładów rozproszonych [recepcja Multatulego w polskich periodykach:] Przyjaciel Młodzieży (1899-1900), Krytyka (1896-1897, 1899-1914),Naprzód (1892), Prawda (1881-1915), Słowo Polskie, Nowe Słowo Polskie, Nowy Głos Polski, Głos (1886-1905), Bluszcz 91865-1939), Nasz Kraj (Lwów 1906-1912), Przeglądd polityczny, Społeczny i Literacki (1884-1914) in. IX. Multatuli w Polsce w okresie międzywojennym i po 1945. X. Multatuli w Polsce a wewnętrzne przemiany kultury i literatury polskiej przełomu wieków. Recepcja twórczości pisarza holenderskiego w świetle nowej propozycji terminologicznej i periodyzacji. * Zakończenie. |
|
Numer zapisu:
|
547255 (ZS) |
English version
