|
Dział bibliografii:
|
Literatury obce
- Literatura powszechna
- Zagadnienia specjalne (powszechna)
- Tematy, motywy (powszechna) |
|
Rodzaj zapisu:
|
książka w haśle rzeczowym |
| Autor: | Bois Jean-Pierre - szczegóły
|
|
Dział bibliografii:
|
Literatura a inne sztuki |
|
Tytuł:
|
Historia starości. Od Montaigne'a do pierwszych emerytur
|
|
Tytuł oryginału:
|
[Les vieux de Montaigne aux premires retraites] |
| Osoby współtworzące: |
Przeł. Katarzyna Marczewska |
| Wydawnictwo: | Warszawa: Oficyna Wydawnicza "Volumen"
Gdańsk: Wydawnictwo "Marabut"
|
|
Rok wydania:
|
1996 |
|
Opis fizyczny książki:
|
326 s. |
|
Seria wydawnicza:
|
(Nowa Marianna = La Nouvelle Marianne) |
|
Adnotacje:
|
[Kontynuacja pracy Georgesa Minois pod tym samym tytułem; zawiera:] Przedmowa. Mowa i lęk [wstęp]. Cz. 1. Czas surowości (1580-1700). 1. Obiektywne wahania XVII stulecia: Znaczenie słów i okresy starości. "Medice" i modice" : spór między zwolennikami humorów i autorami przepisów na długie życie. Pokusa mechanistycznej koncepcji starości. O rejestrach, tontynach i o długości życia. Starzy ludzie i trudna sytuacja demograficzna. 2. Spojrzenia XVII wieku: ciche potępienie: Święci, pustelnicy, apostołowie. Fernando Nino de Guevara, Catherine de Montholon i regentki Fransa Halsa. Starcy Rembrandta. Starzy ludzie w życiu codziennym. Twórczość braci Le Nain. Brzydota i zepsucie przeznaczeniem starych kobiet. Niewybaczalna słabość przeznaczeniem starych mężczyzn: "O mój wieku zgniły...". Druga połowa XVII stulecia: tryumfujące dziedzictwo komedii dell'arte, popularność starych zrzędów i ich miłostki. Gorzki pesymizm końca stulecia. Lekcje optymizmu. 3. Trudno być starym w Europie doby klasycyzmu. Stulecie bez wieku przy pełnieniu urzędów państwowych. Stulecie podeszłego wieku głowy rodziny. Dwa rodzaje rodzin i dwa rodzaje starości w nowożytnej Europie. Klasztor, rzemiosło i notariusz. Starość wykluczona ze społeczeństwa: "Biedak idzie wciąż swoją drogą, gościńcem wiodącym do przytułku". Francuska szansa: starzy wojskowi za czasów Ludwika XIV. Starość wielkiego króla Ludwika XIV. * Cz. II. Czas przychylności (1700-1780). 4. Narodziny starości w XVIII stuleciu. O anatomii i witalizmie. O geronomice, poradnikach starzenia się i szarlatanerii. Wielka synteza starożytnej wiedzy i niewiedzy: Buffon i Encyklopedia. Sędziwy wiek w historii cudownych wydarzeń: pochód stulatków. Wielka epoka polityczna rachmistrzów i odkrycie liczbowego wymiaru starości. Model: starzy ludzie w Szwecji na podstawie prac Wargentina. Starzy ludzie według prac francuskiej szkoły arytmetyki politycznej. Starość narodziła się w roku 1760. 5. Francuski wynalazek dobrego starca. Pójście na dno i pobożność. Rady pani de Lambert. Tradycja sarkazmu i odkrycie starości zastygłej w bezruchu. Tradycja powieściowa i teatralna oraz schyłek popularności starych zrzędów. Akademizm i barok: między Hogarthem a Chardinem. Mądrzy i czerstwi starcy oraz bohater "Roku 2440" [Louis-Sebastiena Merciera]. Zwycięstwo wrażliwości: dobrzy staruszkowie i "jak być dobrą babcią". Jak opowiadano dzieciom o starości. Podział życia na siedmioletnie okresy według Guillaume'a Daignana. 6. Rozmaite postaci starości w XVIII-wiecznej Europie. Starość na szczytach: władza i wiedza. Babki w roli wychowawczyń i patriarchowie w rodzinie. Starość z dala od świata: przykład żeńskich klasztorów. Rodzinny model starości prostych ludzi. Reguły i kruczki w przypadku starości zabezpieczanej kontraktami. Starość zdeklasowana: polityka przywiązania do miejsca stosowana w różnych państwach europejskich. Łóżko, stół, ławka: trzy miejsca spoczynku starości objętej publiczną opieką. Nowa forma dobroczynności: stary człowiek u siebie. Starość przywrócona do godności: europejska polityka emerytur. * Cz. III. Czas uniesień (1780-1830). 7. Święto starych ludzi. 1789: starość nie jest problemem na czasie. 1789-1791: Książę La Rochefoucauld-Liancourt i starość - chwalebne zamierzenia. Starość, nędza i retoryka. 1793: Republika Francuska oddaje cześć starości. Mamy święto. Starość i okresy życia w rewolucyjnym święcie. Starość w teatrach Republiki. Zastęp osiemdziesięciolatków w prowincjonalmym miasteczku. Druga strona medalu, z dala od świątecznych dekoracji. 8. "Młodość, perła czarowna". Młodzież w polityce. Młodzi poeci i śmierć. Od Mozarta do Esproncedy. Różne postaci odrzucenia starości. Czwarty wiek i makrobiotyka. "Życie to kraina, którą starcy widzieli". Goethe, Faust, czas i wiek. Chateaubriand: "U kresu życia leżą gorzkie lata". * Cz. IV. Wiek pozytywny (1830-1914). 9. Niejednorodne dane o pierwszej siwowłosej rewolucji. W kraju pierwszej siwowłosej rewolucji. Problem maltuzjanizmu. Złudny tryumf młodości i trzydzieści milionów starych ludzi w Europie pod koniec XIX stulecia. Słownictwo nowej starości. Interesujący przedmiot badań medycyny: pierwsza patologia wieku starczego. Umiar i zmartwychwstanie mitu wiecznej młodości. Płyny organiczne i moda na Bułgarię. Cudowna reguła ludzi z XXV lub XXX stulecia. 10. Opisy i refleksje XIX wieku: od apologii po klątwę. Starość widziana oczyma XIX stulecia: od malarza do fotografa. Starość u impresjonistów i ekspresjonistów. Królowie Learowie i dorożkarskie szkapy. Najstarszy pies i najpiękniejszy starzec. "Jest dziadkiem bez miary". Pesymizm Schopenhauera. Kopuła życia: chrześcijańskie rozważania pani Swiecziny. Każdy starzec jest Huronem. 11. Postawy starych ludzi w XIX-wiecznym społeczeństwie: od obecności do symbolu. Polityczny spór między pokoleniami. Europa siwych głów. Przemiany tradycyjnej instytucji rodziny. Ostatni z rodu Melouga. Miejsce starych ludzi w nowej mozaice form rodziny. Jeanne Jugan: "Codziennie widuję żyjące w nędzy staruszki... Będę kwestować". Pomoc społeczna, ubezpieczenia, emerytury. Berlin, 1889. Londyn, 1908. Paryż, 1910. Każdy naród ma swego starca: Hugo, Verdi, Tołstoj, Tennyson. * Podsumowanie. |
|
Numer zapisu:
|
371413 (ZS) |
| recenzja: Środa Magdalena: Czy warto być Dorianem Grayem?. Nowe Książki 1996 nr 12 s. 50-51 | szczegóły |
| recenzja: Środa Magdalena: Czy warto być Dorianem Grayem?. Nowe Książki 1996 nr 12 s. 50-51 | szczegóły |
English version
